In het verleden verlieten pelgrims het huis en sloten zich aan bij de belangrijkste communicatieroutes van hun tijd voor meer comfort en veiligheid. Hun voetstappen, die aanvankelijk eenzaam waren, sloten zich aan bij die van andere reizigers om uiteindelijk de klei van de snelwegen te betreden. Afhankelijk van hun motivatie kozen ze een reisroute op basis van hun wensen of behoeften.
Pelgrimstochten zijn al sinds de oudheid bekend. Oorspronkelijk was het een kwestie van een bezoek aan de heilige plaatsen, voornamelijk in het Heilige Land, om de getuigenissen van zijn geloof te terug te vinden.
Langdurige pelgrimstochten waren zeldzaam en sommige zijn de geschiedenis ingegaan (itinerarium van Bordeaux; reis van Helena, christelijke echtgenote van keizer Constantijn).
De bedevaart van Rome, evenals de andere, die van Sint Jacobs van Compostelle en Jeruzalem, vertrokken opnieuw vanaf het jaar 1000 en de kruistochten, en vooral tijdens de afkondiging van het eerste "jubileum" van het jaar 1300 door paus Bonifatius VIII.
Via Francigena betekent "weg uit Frankrijk". In Italië is dit de naam die vroeger werd gegeven aan een netwerk van wegen, soms van Romeinse oorsprong, soms Longobardisch, waardoor legers, kooplieden en pelgrims Italië en Noord-Europa met elkaar konden verbinden.
Het droeg ook de naam Via Romea, om de bestemming aan te duiden in plaats van de oorsprong. U zult veel getuigenissen van deze "weg" vinden vooral in Toscane.
Sigericus
De Via Francigena in zijn huidige vorm is bekend dankzij Sigericus, aartsbisschop van Canterbury in de 10e eeuw. Deze Angelsaksische prelaat maakte een reis naar Rome om zijn pallium te ontvangen van de handen van paus Johannes XVI. Het pallium is een katholiek liturgisch ornament dat getuigt van zijn waardigheid als primaat of eerste bisschop van Engeland.
Net als andere persoonlijkheden uit de oudheid nam hij bij zijn terugkeer de moeite om de verschillende stadia op te schrijven. Van Canterbury tot Zwitserland volgde Sigéric de oude Romeinse wegen. Het pad wordt complexer in Zwitserland en Italië, waar de route wordt bepaald door de geografische beperkingen van de Alpen en de Apennijnen, en door het netwerk van middeleeuwse wegen die zijn aangelegd door de Lombarden in Toscane. Alleen in de Po-vlakte en bij het naderen van Rome hervatte hij de oude routes.
De Via Francigena vandaag
De route volgt de route van de aartsbisschop van Canterbury van Canterbury naar Rome. Momenteel is Sigéric een integraal onderdeel van "Via folklore". Je zal hem regelmatig onderweg tegenkomen, getuige de osmose tussen verleden en heden die de Via Francigena vandaag is.
De reisroute van Sigéric werd in 1994 opgenomen in het programma "Culturele routes van de Raad van Europa". Het doel is om grote Europese culturele en historische "diagonalen" te promoten.
In een tijd waarin motorvoertuigen de boventoon voeren, is het essentieel om de middelen voor langzame mobiliteit te heroverwegen.
Het is om deze reden dat uw pad zoveel mogelijk de weinig bezochte paden of landwegen zal volgen en om de stadia van Sigéric te vinden voor jouw overnachtingen of bevoorrading.